مقایسه دو نوع تمرین هوازی و یوگا بر سرعت و استقامت راه رفتن، تعادل، خستگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس

بیماری مولتیپل اسکلروزیس(ام اس)، بیماری مزمن دمیلیناسیون سیستم اعصاب مرکزی است که به وسیله اختلال در انتقال در عصب مشخص شده و با نشانه¬های گوناگون بالینی آشکار می¬گردد. پژوهش حاضر با هدف: تأثیر و مقایسه دو نوع تمرین هوازی و یوگا بر سرعت و استقامت راه رفتن، تعادل، خستگی و کیفیت زندگی بیماران مبتلا به ام اس اجرا شد. نمونه آماری این تحقیق را 31 نفر از زنان مبتلا به ام اس، با سن بین 19 تا 54 سال و سطح پایین و متوسط بیماری (edss≤ 4) تشکیل دادند. بیماران به طور تصادفی در سه گروه قرار گرفتند.10 بیمار در گروه تمرینات هوازی(راه رفتن روی نوارگردان) با شدت 40-75 در صد ضربان قلب بیشینه و 11 بیمار در گروه تمرینات منتخب یوگا قرار داشتند که در هر جلسه 60 تا 70 دقیقه را به تمرینات هاتا یوگا می¬پرداختند و 10 بیمار در گروه کنترل قرار گرفتند. آزمودنی ها سه جلسه در هفته برای 8 هفته به تمرین پرداختند. جهت ارزیابی سرعت از آزمون زمان لازم برای 10متر راه رفتن و جهت ارزیابی استقامت از مسافت طی شده در مدت زمان 2 دقیقه استفاده شد. تعادل بیماران با استفاده از آزمون تعادل برگ ، خستگی با استفاده از مقیاس ffs و کیفیت زندگی بیماران با استفاده از مقیاس msqol-54 سنجیده شد. بر اساس یافته¬های پژوهش سرعت راه رفتن در گروه تمرین هوازی افزایش معنی¬داری یافت(0/001) در حالی که در گروه تمرینات یوگا این افزایش معنی¬دار نبود(0/132)، استقامت راه رفتن در گروه تمرینات هوازی(0/008) و گروه تمرینات یوگا(0/009) افزایش معنی¬داری یافت و بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد(0/31). تعادل در گروه تمرینات هوازی(0/001) و تمرینات یوگا(0/002)افزایش معنی¬داری یافت و بین دو گروه تفاوت معنی¬داری مشاهده نشد(0/76). خستگی در گروه تمرینات هوازی(0/004) و تمرینات یوگا(019/0) کاهش معنی¬داری یافت در حالی که بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد(0/99). کیفیت زندگی بیماران نیز در دو گروه هوازی(0/000) و تمرینات یوگا(0/001) افزایش معنی¬داری یافت در حالی که بین دو گروه تفاوتی مشاهده نشد(0/95). گروه کنترل در هیچ¬یک از شاخص¬های اندازه¬گیری شده تغییری را نشان ندادند. اطلاعات حاضر می¬تواند در طراحی برنامه های تمرینی برای بیماران مبتلا به ام اس موثر و مفید واقع شود.